Spring time by Hinia

Done!

No nie wiem, nie wiem. Chciałam to skończyć i nawet miałam do tego wenę.
Tło - porażka, no ale dobra ._.
Wgl to jest tło z serii 'omg co ja tu mam niby dać? Chmurki? Nie, nie pasuje. No to nawalimy roślinek!'

Wiem, wiem. Pikselkowy lineart. Też mnie to boli. Ale już tego nie zmienię. Jak zwykle. Zaczęłam pikselkami, zaczęło mi wychodzić, to zorientowałam się, że chcę waterem cieniować ._.
Ej ej ale tak wgl to z tym waterem chyba idzie mi coraz lepiej, c'nie? : D
Do całej pracy pena użyłam 2 czy 3 razy XD Chyba w sumie tylko do tła, żeby zrobić łagodniejsze końce roślinek : D

---

A ogólnie to chciałam zrobić coś zielonego i coś o wiośnie.
Łał, nawet się wyrobiłam do pierwszego dnia wiosny! : o

--

A`propos tematu 'Dlaczego Hinia boi się ważek'
Ważkę z rysunku dedykuję mojemu najlepszemu przyjacielowi, Dawidowi. Gdyby nie on pewnie nigdy nie poznałabym ciemnej strony ważek D:

Jakieś 5 lat temu, kiedy jeszcze na podwórku w Dulowej były stare, wielkie rury, wciąż mogliśmy sobie na nie wchodzić i udawać, że płyniemy statkiem, czy, że jedziemy czołgiem. Między rurami przebijały się jakieś chwasty, no i oczywiście wśród nich te roślinki, które mają takie 'owoce'-groszki, które bierze się w palce, lekko naciska i strzelają i zwijają się w rulonik [łatwiej by było jakbym się dowiedziała jak to się nazywa, ale mi się nie chce XD]. Zawsze udawaliśmy, że to jest nasza broń i strzelaliśmy tym w nasze siostry.
Przez posesję przepływa rzeczka. Rury były jednym z najbliżej położonych od tej rzeczki miejsc. Wobec tego wokół skakało mnóstwo żab, latała masa komarów, no i... WAŻKI.
Rzadko można było spotkać ważkę, przynajmniej nie tak często jak żaby. No ale zdarzył się taki moment, w którym było ich dziwnie dużo (czyli ze trzy naraz)
Przefrunęła obok mnie zielona ważka
- Śliczneee. Chciałabym taką złapać, ciekawe jak wygląda z bliska
- Złapię! Ja często łapię ważki
- Nie boisz się? Ja się boję, że mnie ugryzą D: [ja się boję wszystkiego z tego powodu... nawet siostry]
- Nie no, mówię ci przecież, że często je łapię
Akurat staliśmy na rurach, i akurat przelatywała kolejna, niebieska.
Dawid zaczął się na nią czaić, żeby ją złapać. Byłam pewna, że po prostu trochę ją pogoni i złapie. Tak samo jak z żabami, tylko, że w powietrzu.
Biegał za tą ważką pod górkę, po rurach, obok rur, pod rzekę podlatywał, ale nic
W końcu nadszedł jeden z momentów, w których wbiegł na rury, gdzie stałam cały czas ja. Obserwowałam cały czas ważkę. On też. Ponownie zaczął się na nią czaić, ona fruwała w miejscu. Podchodzi do niej... a ona...
ułożyła się na kształt litery "C" i wycelowała w nas tym swoim ostrym kuprem jak kreskówkowe pszczoły!!! D:
I ZACZĘŁA ZA NAMI LECIEĆ!
Nawialiśmy do domu z krzykiem i nie wychodziliśmy przez cały dzień. A jak na balkonie pojawiała się ważka to uciekaliśmy i zamykaliśmy okna ._.
A ja do dziś mam paniczny lęk przed ważkami


Lol właśnie sobie przypomniałam jak mam dużo do zrobienia i ile czasu straciłam