by skitty0

Sonne

Nie wiem, skąd ten dół, czy coś się stało, czy tak po prostu jest Ci smutno, ale rozumiem Twój ból :< Też ostatnio miałam ciężki okres, wszystko mnie drażniło, wszystkim się denerwowałam. Co prawda w moim przypadku ma to pewnie związek ze zbliżającymi się studiami, których naprawdę bardzo się boję, ale przeżyłam przez to straszną nerwicę. Prawie codziennie płakałam i nie mogłam się pozbierać, tak paraliżujący był mój strach. Tym bardziej, że nie mam zaufania do ludzi i bałam się powtórzenia sytuacji z początku liceum. Ale wiesz co? Pogadałam z kilkoma osobami, które są mi bliskie, wypłakałam się im, poprzytulałam jak tylko mogłam. I już było mi lepiej, bo wiem, że mam u nich wsparcie. I choć nadal się boję, staram się nad tym panować. Naprawdę warto czasem podejść do kogoś godnego zaufania i powiedzieć, że jest Ci po prostu smutno, wszystko z siebie wyrzucić. Jakbym była w Warszawie, to na pewno bym Cię pocieszyła, ale niestety mogę tylko przez internet.

Trzymaj się i niech dół szybko minie. Bo lubię wesołego skita, no~ <3

I przepraszam za ten wywód.

Sonne

Tak mi się zdaje, że w Twoim wieku też dostawałam doła przez piosenki. Ale uczucie i myśl, że jestem beznadziejna i nikt mnie nie docienia towarzyszy mi do dziś. A ja już sobie nie wyobrażam, że mogłabym się nie przytulić choćby do mamy, mimo że robię to rzadko, albo do przyjaciółki (kiedyś mnie dziwiło, że inne dziewczyny przytulają się do swoich przyjaciółek, wydawało mi się to nawet jakieś takie... lesbijskie; ale to chyba zależy, jak się przytulają, bo ja akurat niecnych celów wobec przyjaciółki nie mam).

Myślę, że wszystko z Tobą w porządku, też tak często mam. Oczywiście mój ojciec skwitował to tak, że jestem nietowarzyska, ale to nie o to chodzi. Lubię się spotykać z przyjaciółkami, ale nie lubię dużych grup ludzi (tzn. większych niż 4 osoby) Ale naprawdę często potrzebuję ciszy i samotności, świętego spokoju. Co nie znaczy, że chcę być uważana za dziwaka-odludka, bo to wbrew pozorom nie jest przyjemne uczucie. Co prawda dziwakiem raczej nigdy nie byłam, ale jeszcze nie tak dawno, bo w pierwszej klasie liceum, byłam odludkiem. A nawet w trzeciej. I nikt nie mógł zrozumieć tego, że jeszcze nie piłam piwa (zaczęłam dopiero po ukończeniu 18 lat, a i tak niewiele), jakby to świadczyło o wartości młodego człowieka D:

Sonne

Rzeczywiście, dół jest czasem potrzebny właśnie dla takiego "oczyszczenia" się ze wszystkiego, co nas przytłacza. A o posiadaniu "wszystkiego", czego się tylko zapragnie, też coś wiem. Był nawet taki okres, że jak rozmawiałam z ojcem o tym, że chcę nakręcić z koleżankami film, to po jakimś czasie dostawałam kamerę cyfrową D: Albo że muszę chodzić do przyjaciółki, żeby coś wydrukować - dostałam drukarkę. Chyba taki najlepszy zakup, jakiego dla mnie dokonał, to tablet (co prawda ruszyłam go dopiero po 4 latach, ale przydał się) i coś pokroju iPoda, tylko że innej firmy. I wakacji za granicą z nim też mam dosyć, bo nie ma w tacie tego zapału przy zwiedzaniu, który dostrzegłam u mamy i który odcisnął wyraźne piętno na moim zainteresowaniu sztuką (no i kierunkiem, który sobie wybrałam).
Widzę jeszcze jedno podobieństwo między nami - cicha, nieśmiała dziewczynka. Ja jestem bardzo cicha i bardzo nieśmiała, choć czasem te cechy mnie zabijają i mam ich dość D:
Kurde, zawsze zejdę z tematu i zacznę gadać o sobie XD Już siedzę cicho *prawie~*.

Piwo to zależy jakie. Zwykłe jest fu, ale Reddsa lubię. A wina, szczególnie wytrawnego, oraz szampana znieść nie mogę. Za to likier o smaku tofi - poprawia humor i jest naprawdę mniam <3