stop telephoning me by marker

jutro wyjeżdżam na tydzień, mam nadzieję ze rysunek+ opis wystarczy do czasu powrotu :>

AD (Adrian Somewhat-Keiser), ur 11.09.82 (28). Nauczyciel Angielskiego w szkole średniej. Artysta-amator. W związku niejakim Johannesem Keiserem (30).
Myślę że przytaczanie szczegółowego życiorysu w jego przypadku jest zbędne – jak to z ludźmi bywa, AD urodził się i wychował może w niezbyt sprzyjających warunkach, ale z cała pewnością bez magii i fajerwerków. Niestety jego rodzice i ciotka umarli dosyć młodo w związku z czym równo z osiągnięciem prawnej pełnoletniości musiał zacząć sobie radzić w strasznym świecie sam i żyć bez podpory jaką niewątpliwie może stanowić kochająca rodzina.
Jak już wspomniałam w życiu AD pozornie brak elementów nadnaturalnych, jednak naprzemienne ataki straszliwego pecha i niewyobrażalnego fartu towarzysza mu od najmłodszych lat. Krążą również pogłoski na temat jego talentu do otwierania portali do innych wymiarów (głównie w stanie nietrzeźwym), które wpuszczają tajemnicze (choć raczej pokojowo nastawione) mackowate potwory. ADowy wygląd może wzmacniać tego typu plotki, jako że lubuje się w czerni (ma też dość imponującą kolekcję kolczyków w uszach i tatuaż, którego mam nadzieję nie będziecie musieli oglądać), aczkolwiek trudno powiedzieć które z jego ciuchów są naprawdę czarne, a które po prostu tragicznie brudne. Jego ulubiony ponad dziesięcioletni sweter najpierw zesztywniał z brudu by ostatecznie wykształcić świadomość i zacząć pełzać i zjadać szkodniki. AD z racji swojej fobii do zwierząt futerkowych, zwłaszcza kotów, z radością przyjął Sweter jako domowego pupila. Historia Swetra pokazuje stosunek AD do higieny osobistej. Co prawda kąpie się regularnie i myje zęby ale już takie szczegóły jak pranie czy sprzątanie całkiem umykają jego uwadze więc chodzenie w brudnych ciuchach to dla niego coś całkiem normalnego.
AD jest istotą o dość skomplikowanej psychice. Najłatwiej spotkać go w stanie dość mocnego podirytowania, wówczas jest głośny, agresywny i uszczypliwy. Dużo przeklina i ogólnie wyraża się raczej nieoględnie (również w pracy :D). Łatwo go wyprowadzić z równowagi i za młodu wdawał się w bójki z których rzadko wychodził obronną ręką, choć zdarzało się że jego kolczaste glany i kop w strategiczne miejsce ratowały mu tyłek.
W głębi duszy AD to romantyk i po kryjomu zaczytuje się w klasycznej damskiej literaturze typu Jane Austin (z której twórczości pisał magisterkę) czy siostry Brontë. Podczas napadów melancholii słucha rzewnej muzyki i upija się na smutno.
W dobrym humorze AD śpiewa, tańczy, randomowo łapie Johana za rączki albo tyłek, tuli się i posyła buziaczki robotnikom na budowie.
Należałoby wspomnieć również o charakterystycznej ADowej diecie (wegetarianizm po chamsku, czyli: ‘wstydzę się przyznać do anoreksji więc udaję że obchodzą mnie zwierzęta i żywię się chlebem ryżowym’), problemach z wątrobą (dziesięć lat chlania do lustra, yeah), ailurofobii, fascynacji większością fauny morskiej no i artystycznych zapędach. Adrian nie przepada za towarzystwem gejów (innych niż jego własny mąż oczywiście xD).

Nie wiem co tam dodać, musi wystarczyć póki co UuU